Bak yine aklimdasin, tüm hücrelerimle yaniyorum, yakiyorsun...
Kurtulunması imkansız bir yangın bu, ve agır kayıplar veriyorum...
Yoklugunda her gün ölüyorum, varlıgım tükeniyor, titriyorum, seni özlüyorum...
Nasılda sevmisim diyorum kendi kendime, üsüyorum, çok üsüyorum...
Elllerini özlüyorum, sıcacık ellerini ve donuk bakislarinda kaybolmayı geceleri...
Geride kalanların sarkısını fısıldıyor dudaklarım, seni özlüyorum...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
