Bak yine aklimdasin, tüm hücrelerimle yaniyorum, yakiyorsun...
Kurtulunması imkansız bir yangın bu, ve agır kayıplar veriyorum...
Yoklugunda her gün ölüyorum, varlıgım tükeniyor, titriyorum, seni özlüyorum...
Nasılda sevmisim diyorum kendi kendime, üsüyorum, çok üsüyorum...
Elllerini özlüyorum, sıcacık ellerini ve donuk bakislarinda kaybolmayı geceleri...
Geride kalanların sarkısını fısıldıyor dudaklarım, seni özlüyorum...
Ölüyorum her damlasında gözyasımın, sense inatla büyüyorsun...
Derinlesiyor köklerin, iz birakiyor dikenlerin,
Ve son nefesimsin, topragımda ölüceksin, topragında ölüceksin, benimlesin...
Ölürken ben, seni yasattıgımı anlayacaksın, şaşıracaksın...
Seni nekadar çok sevdigimi anlayacak, şaşıracaksın sevgilim...
Kayıt Tarihi : 13.2.2007 00:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!