Şase Gökyüzü Şiiri - Haluk Şan Dikmen

Kuşluk vakti doğruldu,
Tüm şiddeti ile sırnaşan,uykusuna yüz vermeden…
Bir avuç buz gibi suya bastırıp,
Boğmaya çalıştı onu elleriyle…
Yüreğinin yağını eriten,
Bir tatlı günaydın sesine,
Bir yoksul işi kahvaltıya hasret,
Selâm verdi körpe beyni,bedeni,
Benzinli,mazotlu elbiselerine…
İsteksiz,bir şeylere özlemli,
Umudu eteğine yapışıp çıktı kapıdan,
Ayaklarını sürüye sürüye…
Yolunu değiştirdi,
Ok ula giden temiz pak,yaşıtı çocukları,
Gözleri görmesin diye…
Levyeleri,karga burunları,
Anahtarı kavradı küçük elleriyle,
Kalemlerin,kitapların yerine…
Ekşi suratları,zılgıtları özenle yerleştirdi,
Hayat tecrübesi denilen,
Dipsiz heybenin içine…
Yetmiş model bir Şevrole’nin altına uzandı,
Gözlerini kendi göğüne dikti,şaseden gökyüzüne,
Sigortasız canını takıp dişlerine…

21.01.1996