Sarya -3- Şiiri - İrfan Görnü

Karanlığa bakarsan, benim gönül bahçemden,
Işık hüzmeleri bekleyemezsin
Ayımı, güneşimi karartma sakın
Saçlarına tek yıldız düşüremezsin

Peşinde Mecnun olup, yolum şaşırdım
Bir türlü derdimi anlatamadım
Meselem geceleri, seni yazmak değil ki
Bir yolun bulup ta, uyuyamadım

Kendini gül sanıp ta, çıkarma dikenini
Bu halde bülbül bile, unutur seni
Bırak kokun yayılsın, kuşanma hançerini
Benliğin büyütüp, incitme beni

Çat kapı gelip benim gecelerime
Şiir yazdırma artık hecelerime !
Başım, gözüm, gönlüm tümcelerime
Emeksiz bir daha, yar olamazsın.

Ya aklın başına al, ol adın gibi !
Ya seveceksen sev bir kadın gibi
Ya geleceksen gel, gideceksen git !
Bırak artık yakamı, kal anı gibi !!!

Monayı, Lisa yapan Da Vincinin fırçası
Gün gelir yüzüne bir çizik atar.
Sarya'yı güzel yazan, İrfan'ın bu kalemi
An gelir yüreğe, çok kötü batar...