Saru Batu Savcı Bey Şiiri - İsa Kahraman

Yirmi dört Boy’um var, Kayı’dır başı,
Altı asır sürdü, çınarda aşı,
Konuşsun Horasan, Ahlat’ın taşı,

Alparslan’dan beri bu toprak bizim,
Bu hava, bu ağaç, bu yaprak bizim.

Süleyman Şah orda, Câber’de yatar,
Fırat aldı onu, yasını tutar,
Doğudan batıya okunu atar,

Ertuğrul’la Dündar, Urumeli’ne,
Gayret kuşağını taktı beline.

Hayme Ana adı, Çadır Ana’dır,
Domaniç Çarşamba, bizden yanadır,
“Sahip çık atana,” emir sanadır.

Ertuğrul Söğüt’ü hedef gösterdi,
“Savcı, Osman, Gündüz Yürüyün “ dedi.

Üç kardeş içinde baş oldu Osman,
Düşmanın başına taş oldu Osman,
Ağlayan gözlerde yaş oldu Osman.

Gündüz Alp sağ kolu, Savcı sol kolu,
Şehitler açıyor, Bizans’a yolu.

Yiğitti “ Bay Hoca “, cenkti çabası,
Saru Batu Savcı, onun babası,
Kılıç elde düştü, şehidin hası,

Hamza Bey Köyünde medfun bu yiğit,
Bey’ine, Boy’una meftun bu yiğit.

Saru Batu duyar, Oğlu şehitmiş,
Bu genç yaşta uçup, Cennete gitmiş,
Kanı için onca, yeminler etmiş,

Kesmiş iflahını, Bizans’ın Rum’un,
Şehid namzedidir, Kudsî Ordumun.

Karacahisar’la, İnegöl, birden,
Osman Bey’e pusu, hem iki yerden,
Gâzîler korkar mı, geçmişler serden,

Dar eder meydanı, kaçar Tekfur’lar,
Kale kapısını açar Tekfur’lar.

İkizce’de orman. Bir çam ağacı,
Yüz yerden yaralı, duymuyor acı,
Zaten şehit olmak bir tek amacı,

Alçay’da oğluna kavuştu Savcı,
Ölmedi Rahman’a kavuştu Savcı.

Domaniç, Karaköy, Akmeşhed makam,
Nöbeti bekliyor, bak “ Kandilli Çam “
Ey yolcu! Fâtiha, senden tek ricam.

Cümle şühedâya, Ata’na selâm,
Böldürmeyiz asla. Vatan’a selam.

İsa KAHRAMAN