Şart Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bedenin ağırsa göğe imrenme;
Uçmaya kuvvetli kanat olmalı.
Bilmediğin işte boşa söylenme;
Binip süreceğin bir at olmalı.

Değirmenler dönmez boşuboşuna,
Çuvallar yüklenmez devekuşuna,
İnsan kamil olmaz kendi başına;
Ona yol gösteren üstad olmalı.

Altı sindirmiştir içinde beşi,
Yıldızlar silinir görse güneşi,
Sırların peşinde koşan erkişi
Üstadın önünde kat kat olmalı.

Her sırrın yolunda bir ejder yatar,
Çarıksız ayağa dikenler batar,
Kimişi kanatır, kimisi yırtar,
İstekli adamda inat olmalı.

Bu yolda hiçbir şey değil bedelsiz,
Bir el almak için kalırsın elsiz,
Sırrı edinenler olmalı dilsiz,
Çeneyi tutacak takat olmalı.

Ne kapılar var ki; balta kıramaz,
Desteyle anahtar işe yaramaz,
Ordular yüklense aralayamaz,
Açacak ellerde berat olmalı.

Kapalı kapının ardı doludur,
Çöl kurudur amma vaha suludur,
Sırra imrenenin yolu zorludur,
Aşacak adamda sür 'at olmalı.

Bu yolda bir hayli zorlanır yürek,
Kırılır ellerde birkaç bin değnek,
Gerekir herşeyi geriye vermek,
Sevilecek tek şey zahmet olmalı.

Üstadlar çıraktan tek şey istemez,
Su uzatsan içmez, aş versen yemez,
Yeter ki sen hazmet, hiç esirgemez,
Duyacağın tek şey minnet olmalı.

Barlıoğlu der ki; sağlam yolumuz,
Hiç bağlanmaz bizim el ve kolumuz,
Karanlık içinden yolu buluruz,
Gidilecek yolda kıymet olmalı.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT isimli Felsefi Şiirler 'inden > 113-115/412)