Şart Olsun Şiiri - Esat Anık

Susuyorum şimdi ya! Birikiyor gönlümde.
Bu gidişle kalemi kıracağım şart olsun.
İnsan olmalı dedik, daha da çok azdılar;
Hepsinin hesabını soracağım şart olsun.

Kimi ırkıma söver; Kimi din, imânıma.
Buna sabır göstermek sığmıyor gümanıma.
Tüm ömrümü harcarım, kıyarım zamanıma;
Soysuzun defterini düreceğim şart olsun.

Kibarlık şöyle dursun; Ün, şan, şöhret, altın da.
Dolaşıp durmasınlar, ayağımın altında.
İçine tüküreyim, böyle yenen haltın da;
Menzilime gireni vuracağım şart olsun.

Hiç böyle söz bilmezdim, utanırdım demeye.
Hâlâ hazır değilim, bu borcu ödemeye.
Ama yeter be, yeter! Hakkım var kınamaya;
Çirkefleri ortaya sereceğim şart olsun.

Ben Türk oğlu bir Türk`üm; Müslümânım da elbet.
Vatanım ve Milletim, kalacak ebed/müddet.
Kaynatıyor kanımı; Belki kin, belki hiddet!
Ancak, öfkem dinerse duracağım şart olsun