Sarsıntı Şiiri - Mehmet Davran

Duraksadım, duran gönlümle o gün.
Gidilecek yol, çekilecek azap varken önümde;
Kapandı geçitler, gönül gözümle,
Yazılacak söz, okunacak rahmet varken özümde;
İçtim, yudum yudum yaşlı çayımı;
Isınan yüz, asıktı gülücük varken gözümde.
Duydum, gölge şeklindeki nameleri,
Anladım sandım, kendimden kaçan beni.
Olmadı, sarsıldı yer çöktü kubbe,
Gül dikildi, taze topraktaki kardelenin üstüne.
Umut, edenin yanında kaldı işsiz;
Sözcüklere döküldü, doğan çocuğun dilinde.