Sarsıntı... Şiiri - Aslı Demir

gittiginde beyaza durmuştu tüm sokaklar
saçak altlarını bekleyen her kumruya
diren yazı göreceksin diye fısıldarken yüregim
direnemeyen içimi susturuyordum oysa..
ölüm haberleri geçiyordu ajanslarda
her duydugumda bir kaybı
alışıyor gibiydim caresiz ce ölümde var diyerek
sabah hiç bir şey olmamış gibi uyanıyor
saate bakmadan kahvemi ateşe sürüyor
kahvaltılarımı öglene bırakıyordum
elimde bir kitap sayfalarını cevirmeyi unuttugum
yorumlar yapıyordum içerigini hiç okumadan
kışın yalancı güneşine kanıp
balkonumda volta atan bay ve bayan kelebek
düdşünce aklıma
acıdan bezgin yüzümde oluşan o gülümsemeye
ölümüne de olsa güzel diyordum yaşamak..
serçeleri izliyordum üşümüş ellerimi oguşturarak
her yanımda uyuşmuşlugu yaşamın
bir serçe kanadın d şahlanırken
birini alıveriyordum avuçlarımın arasına
duymayı özledigim bir yürek atımını dinliyorken içim
öpüp gözlerinden salıveriyor dum bir boşluga..