Sarsıldık! Şiiri - Ali Gaffar Bilican

Önce yeri göğü inleten bir ses,
Sonra kulakları sağır edecek bir sessizlik.
Herkes için tedirgin herkes,
En Sarsıcı korku, kimsesizlik.

Karanlık bir şehrin bilmem neresinde,
Kaç nefes daha düşünürüm sevdiklerimi.
Sarsılmaz düşlerimi İçime çekiyorum her zerresinde,
Çıksam da bu giriftten anlatsam gördüklerimi.

Sesimi duyan var mı?
Ah! konuşabilsem keşke.
burdayım desem, şu tuğlalardan,betondan duyar mı?
Acımı, derdimi bırakıp, çıkabilsem keşke.

En son ne demiştim ben,kararmadan dünyam,
Topladığım bilyelerim nerelerdedir?
Aklımdan hiç çıkmıyor zaten annem, babam.
Hatırladım, "umutlarım" demiştim, o şimdi ne haldedir?

Nereye saklandı bu memleket,
Oyun bitti herkes çıksın!
Gerçek değil bu hayalet.
Birisi bu şehri karanlıktan kurtarsın!

Siren sesleri, annemin sesi, bağrışmalar,
Sessiz olun! Buldular beni, her yer aydınlık.
benim için mi acaba, dışarda ki haykırışlar?
Ruhum göçük. Herkeste aynı sâdâ, "sarsıldık!"