Sarsılan yalnızlık,yamurlar

bu yalnızlık kolları akdeniz dolu
sıcak ve güzel yüzler mevsiminde
ani yolculuklarım var işte
benim tek sorum bu
başım ağrıyo anne yoksun şimdi yanımda
sarsılan yalnızlıklarda
bekar gözlerde kaynıyorum

sevdiğim dediklerimi hep yamurlar getirdi bana
hüzünün kaderinde ömrüm bi çareydi
yamurlar varya mektupların utulmuş teknoloji çoğrafyasında,
onlarda bir gün eskiyecek diye ürkütüyor hayat beni
tamam işte efendice gidiyorum yine
bu kendime anlatamadığım biyografimle yazılarla savaşıyorum

zaman altın kafesleri öldürdüyse
sarsılan yalnızlıkta konular dağınık
topraksa her an değişebilir gittiğim yerlerde
ayaklarımın izi bile kalmaz
bir bilsen anne sevgiyi gerçekten bilememekten korkuyorum
bu yüzden sarsılan yalnızlıklarımla kaçıyorum