Sarsan Şiiri - Erdal Alga

Sarsan ne olur beni,
Sarsan sensin beni sevgili,
Yüreğimde deprem,8 büyüklüğünde,
Gel gör yarattığın harabeyi,
Ağıtlar, sevgisizliğin matemi.
 
Sanki el değmemiş doğasın,
Her dem yeşil kalasın,
Gönlüme güneş doğasın,
Buz yanlarım ısınsın,
İstemim o ki sevgili, benim olasın.
 
Acayip bir girdabın içindeyim,
Sevmiyorsan mülkü neyleyim,
Repo, bono, tahvil laf,
Onlar mutluluk yolunda en büyük gaf,
Sevgisiz hayat kaf, nasıl aşayım?
 
Deliyim burası açık,
Yürekler arsız, açık saçık,
Sanat adına kadınlar çırılçıplak,
Beynim bu devirde allak bullak,
Ne farkın olabilir ki diğerlerinden?
Ben, tez elden bu sevdadan el-etek çekeyim.
 
Gidip bir bara kafayı çekeyim,
Alkolle beni ey saki! ,
Dertler gönlümde baki.
Unutup gidebilirim belki,
Sevdalar düşte durduğu gibi durmuyor,
Gerçekler hayalle bir olmuyor,
Alkolle beni ey saki!
 
Tek dur diyorlar çift duruyorum,
Bu aşkın çiftesinden vuruluyorum,
Ölmüş sevdalar eyvahlar olsun,
Gönül kuduz aşısı bulunmadan kudursun,
Sevgisiz evlilikler görüyor ve duyuyorum,
Davullar yamyam tamtamları, yazıklar olsun!
 
Evlilikler olmuş artık kutsal bir mezar,
Herkes kendi kuyusunu kendi kazar,
Eriyorum her düğünde ben azar azar,
‘’Sattık bizim kızı’’, ‘’Aldık sizin kızı’’
İşte bu alişverişlerin hazin faturası,
Çokça kölelik, çokça sızı.