Sarpayalnızlık Şiiri - Meskul Mahal

küçüktüm etrafım kalabalık
kalbim sevgi seli dolu
yüzümden gülümseme eksik olmazdı
büyüdüm şimdilerde dalları kurumuş bir ağaç gibi
yapayalnızım
altında kimse yok dinlenen
dalında kimse yok meyve toplayan
kuşlar bile gelmez oldu
yalnızım öylece bir başına
sahil kenarında demir atmış unutulmuş
bir balıkçı teknesi gibi
öksüz bir kedi
yetim bir köpek gibi
yalnızım gecenin karanlıgında bir yanıp bir sönen
sokak lambası gibi
her yerdeyken
hiçbir yerdeyim
çokken tekim
varken yokum
bir sahil kenarında ki tek bank gibiyim
varım ama aslında yokum