Alınan her nefes sonrası, havaya karbondioksitle karışık hüzün bırakılırdı o zamanlar.
Bir iki ölçü umut vardı, hayata katılmak için bekleyen.
Önce çukurca bir kalp alınır diye başlayan tarifleri hiç uyduramadık kitabına...
Aşk yapacağız derken göz çıkardık!
Parktaki salıncağın yalnızlığıyla başlayan gecelerde, mumla uyku aradık samanlıkta.
Gez, göz, arpacık doğrultusu sadece benim defterimde üçgen oluşturdu!
Aynanın arkasında, görevi yansımak olan görüntümün kaybolmasıyla anladım,
Yittiğimi!
Tüm cümleler yüklemsiz kaldı!
(Başlık: Özgür HATEM)
Şiyar DurulKayıt Tarihi : 28.11.2002 11:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!