Sarpa Saran Yaşamın Gelgitleri

Umutların gölgesinde yaşadık
Biz bu hayatı

Her attığımız adım
Yorgun ayaklarımızın
Kızgın topraklarda bıraktığı ayak izleriydi

Yarınlara dair
Belirginsizlik oluşurken içimizde
Önümüzdeki upuzun yolu
İç çekişlerimizle yarılamıştık bile

Ne sen bana, ne ben sana
Bir yudum âb-ı hayat olamadık
Yüreklerimizde
Çölleşmeye yüz tutmuş topraklara
Yağmurlar yağdıramadık

Soldu umut çiçeklerimiz
Günden güne kurudu
Vazgeçişlerimizle
Filizlenen umutlarımız

Sonsuz bir hüzünle
Yolumuza devam ettik
Sarpa saran yaşamın gelgitleri içinde

Ne göğün mavisini görebildik
Ne yerin yeşilini
Ne sabretmesini bilebildik
Ne de şükretmesini

Mutlu ol, mutlu yaşa
Derken bile
Çaresizdik.

02 Şubat 2015, Halide Köksal