Sarnıç Şiiri - Soner Akyol

bir eğrilikteyim bu gün, bir yanım boşlukta,
kenarında hatıralar ufkun, gözlerim yamaçta,
sözlerimse revaçta,

acımasızca tenimi kesen rüzgârlara aldırmam,
öylece bakarım eskiden durduğum kır ağacın altına,
dilim ise lâl olmuş, zihnim saçmalamakta,

yaşanmamış kaderimin yükleri var omzumda,
boşa gitmesin diye ısrarcıyım onu yaşamakta,
böylece daha çok batarım iğrenç düşüncelerimin batağına,
damarlarımdan katran akmakta,

kendimi sözlerime hapsettiysem burada duran kim diye sorarlarsa bir gün,
birden fazla beni tuttuğumu söyle içimde onlara,
ben bile kendimi tanımam,
karşıma çıkarsam bir gün düşmanı olurum kendimin amaçsızca,

ve yanaştıkça,
karşı koyamadığın bir hissi oturtuveririm gönlünün orta yerine,
üç adım atsan geri, altı adım yaklaşmış sayarım seni bana,
seni bana saklarım bir kutunun içinde yıllarca,
biriktirdikçe fazlalaşan senden biraz daha katarım ruhuma,
ikimizi de böyle böyle tüketirim gözlerinin ardına saklı sarnıçta,
bu sarnıçı da mezarım yaparım ve sen bana bakarken kapatırsan gözlerini ölürüm kimsenin bilmediği bu yerde yavaşça.