Sarmaşık Sevda Şiiri - Hamza Kaya

Küçük bir serçeyi boğazlayıp
Akan kanla ismini yazdım
Öyle ürkek, korkakça sevmedim
Benliğimi çiğneyerek sevdalandım

Gülümseyerek baktım
Bildiğim o kaçınılmaz ayrılığa
Belli ki dudaklarım hiçbir zaman
İtiraf etmeyecekti sevdiğini

Evet bir sarmaşığım sanki
Büyümeye çalışan bir sarmaşık
En yakınında bulunana sarılır, sarmalar
Uzar, iç içe bir bütüncesine

Öyle ki sarmaşıktan görünmez olur
Sardığı nesne
Sonra sonbahar gelir
Sarmaşık kurur, kolları çözülür

Bir ölü gibi uzanır toprağın üzerine
Toprak açar ona kollarını
Toprağı besler
Gübre olur yeni sarmaşıklara
Onlar benim gibi küsmemeli hayata