Sen!
Yüreği sevgi dolu yarim.
Sevgisiyle sarıp sarmalıyan
Sarmaşık gülüm...
Sesinde tıpkı sevgin gibi
Huzur verici...
Akıyorsun içime
Çoğalıp coşan çağlayan misali.
Bazen çekilir suların
Uzaklaşır gidersin benden
Ama nereye gidersen git
Her saptığın yolla
Yine bana akıp
Yine bana ulaşıyorsun...
Biliyorum...
Yenemediğin kıskançlığındır bunlar,
İçinde volkan gibi kaynıyan
Zaman zaman alev olup püsküren.
Keşke sevgimi yağmur yapıp
Öfkelerine yağabilisem,
İçindeki volkanı söndüre bilsem...
Ruhsel Barışçimen
Havva Ruhsel BarışçimenKayıt Tarihi : 1.1.2004 14:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Havva Ruhsel Barışçimen](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/01/01/sarmasik-gulum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!