Sarmaşık Güller Şiiri - Ferhat Arıkan

Eskimiş bir resim ve seven kalbimiz

Islak kaldırımlar karanlık ve kimsesiz

Hücrelere hapsolmuş düşünceler yalan

Hani şimdi nerde yanında olan

Yalnızlıktı bize çocukluğumuzdan kalan

Bir yanda gece karanlığında zindan

Bir yanda güneşe koşan çocuklar

Karanlığı beraberce tutup yırtacaklar

Susmuşum pısırık bir çocuk gibi

Ya sesimi duyan olmaz konuşur biri

Ya da mahallenin suskun bir delisi

Ben kimim sahiden nerdeyim böyle

Susuyorum bir çift sözde sen söyle

Bekliyorlar senide bahçelerde çiçekler

Geliyordu kanatlarında yıldız taşıyan kelebekler

Güneşide çocuklar getiriyor yüreklerinde

Haydi durma koş yanıma gel sende

Yürüyelim yağmurlu havanın kasvetli sokağında

Unutmayalım yüreğimizi çaresizliğin karanlığında

Toprak kokan bahçelerde yüreğini taşır karınca

Ama o yüreği sırtında yürürken usulca

Kimse görmez onu kimse duymaz

Bir ben bir sen gibi yanmaz

Toprağa ekmeden çiçekleri yüreğin bahçelensin

Sokaklarda oynayamayanları oralarda göreceksin

Haydi aç kalbini de oraya koşsun çocuklar

Bahçelerde açmayan çiçekler gönül bahçende açacaklar

Onları büyüt teker teker sal gökyüzüne

Oradan cenneti indirsinler şu yeryüzüne

Kötülükler yok olsun cehenneme gerek kalmasın

Seven herkes sevilsin aşkından kavrulmasın

Teker teker sayarak günahları dök yüreğinden

Ruhun sevsin ruhları gerisi çürüyen beden

Umutsuzca sayıyordun geçen bunca yılları

Sarmaşık güller gibi sende sarmalıydın onları

12.02.2021