S A R M A Ş I K
O kadar farklı göstermiştin ki kendini.Anlamıştın benim suskun gücümü.
Oysa ben,sarmaşık olduğunu bile anlamamıştım.Usul usul dolandın gövdeme,ayakta kalmak için.Aldırmadım,taşıyabilirdim seni.Köklerim sağlamdı,biliyordum.
Seni yukarı,daha yukarı,en yukarı ulaştırmalıydım.Hedef oldum,senin yüzünden atılan oklara.Geri yolladım o okları,bumerang gibi.
Seninle ilgili tüm fırtınalara-kasırgalara karşı koydum.Sen zarar görme diye,önüne geçtim.
Hep açtın.Alıyordun,durmadan alıyordun.Özümü sunuyordum alabildiğine.
En yalnız,umarsız olduğun anlarda,yanındaydım.Omuzumda ağlıyordun,sımsıcak sarıyordum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
BU GÜZEL MENSUR ŞİİRE BENDEN 10+ PUAN
öpüldün, yaşadığını harika yazmışsın
Evet gerçekten şöyle dönüp bir baktım geriye çok vardı hayatıma bu şekilde sömürerek hayatıma girmek isteyen. seni tebrik ediyorum. Bu şekilde cesurca kopuşuna. bu tür insanlar dediğin gibi sarmaşık gibi seni yok etmeğe kadar götürürler işi. Ben iş yeri açtıktan sonra daha iyi anladım bunu.
Ellerine kocaman yüreğine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta