Sarmaşık Şiiri - Virata Fafnir

Aşkın yokluğunu kanıtlar nitelikte
Bana bakan sönük birer yıldız gözlerin
Eskidendi, yalnız onlar aydınlatırdı evrenimi

Kim bilir ben şimdi hangi zaman ettiğin duanın kabulüyüm
Seni en seven ve köpekler gibi sadık

Hüznüm karaydı, seni de karartırdı, korktum
Her türlü çukurda konuktum
Kainatın tüm neşesini kendimde birleştirdim
Neşem bana seni getirmedi mi

Yer altında umut kuşlarının toplantısı
Denizden yükselen hava şimdi kara
Bulutların tarifini ben etmeyeyim sen anla
Kulaklarımda şimdi İzmit dalgaların tınısı

Elbet gelecek gün sarmaşıklar ayrılacak
Taştan su çıkacak, sular taş kalacak
Başlık da aramayın bu şiirde anlam da
Ne başlık bulacak bütünlük
Ne hissettiklerime yüklenecek anlam

Her şiirim belki son şehrim
Belki bu satırlar peri bacaları
Patlamasına dakikalar kalan yanardağ
Bu şehirde ne aşk ne kafiye ne başlık
Dalgalar, ay ve ben; hepimiz birer aydınlık