Sarmaşık Şiiri - Naki Aydoğan

Sarmaşık
Bugün yükümü aldım.
Dünyayı sırtlandım.
Cürmüm ne ki dünyayı kaldırayım!
Evren sahibiyim bir evrim.
Dünya ne ki ortada bırakayım.

Bugün ki yüküm gücüm, aşktır.
Bence evren evrimsel şaka,
Sana bana şakadır.
Âşık oldum yalan söyleme, gerçek mi?
Söz yalan olsa da söyleyen gerçek,
Bu dünyadan evrensel bir evrimsel geçendir.

Dilimin kökünden sözümün ucunadır.
Boşlukta eylem düşüncede fikir,
Taştı şimdi hangi taş,
Taş taşımaktan şimdi her işim taşımak oldu.
Geçmişi dilim taşır geleceği düşüncem,
Yükümü sözüm indirir.

Aşka şaka dedim.
Kafamda bit yorganımda pire,
Ağaçta manda evde bir dünya sanayi ürün,
Ağaca şaka yapılır mı?
Sarmaşık* sarmış börtü böcek tırtıklamış kuş yuva yapmış.
Ben eşya yapayım, gerçek olsun
Sarılmak aşkla ne demek, sevgiyle…
Yaşam için yaşamla yaşamak sarmaşıktır.

Bitki âlemi hayvan âlemini sarar,
İnsan eşyasını sarar,
Sarmaşık.
Bir yaşam için bir ölmek için bir sevilmek,
Bu dünyada yaşamaktır.
Kim çok sevdi!
Kim çok sarıldı!
Kim çok sarmaşık!

Kim çok öldü, anıldı ölümüyle ölümümüze ölümüyle yaşadık…
Aşk.

(*) Cihat Şahin, “Yorgun Akşamlar’ günün (30.09.2021) şiirine yorumu: “Aşk”, Işk” kökünden türetilen bir kelime olup, mana olarak da; sevenin sevdiği kişiyi- Tıpkı sarmaşık bitkisinin kendisini ayakta tutan canlı payandalarına yaptığı gibi-severken boğup öldürmektir.