Kor sürgünler halinde iz iz
Sardın beni içten dışa, dıştan içe
Köklerini en verimli dibe saldın
Ben sevgiyim aşkım dedin, ben haz
Gelin damat oldun kendi kendine
Ben sen olmaya, sana yetişmeye çalıştım
Seni besledikçe sen kanımda dolaştın
Göğsümü sara sara sen beni de aştın...
Bir ada yasemeni gibi efsunkâr
Bir manolya ağacı kadar vefakâr
Razıydım o dikenli sarmaşığa
Sevdaydım o direnç sağladığım zehre
Ki adını sorunca öğrendim; Madagaskar
İlk kez tanık oluyordum dikenli yasemene
Ben sana büyüdükçe sen sığamadın
Sürgünlerini bir başka gövdeye atadın....
Dışımda sarmaşık sevgin, içimde aşk kökün
Kanımda polen polen haz haz tadın
Alışmışken diken diken kanamaya
En cömertçe özsuyumu sunmaya
Sen sararak sen kanatarak sen emerek...
Sana yeteyim diye ben kocamanlaştım
Sense dışımı sararak içimden geçerek
Başka dallara, başka yeşillere ulaştın....
26-12-2003-Cuma – 12. Viyana
Gülşen ŞenderinKayıt Tarihi : 28.12.2003 13:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Renkler ve Yaşam başarılar diler.
TÜM YORUMLAR (1)