Sarmaşık Şiiri - Orhun Öke

Direniyorum
Ama boyun eğiyorum
İlktir sensizliğin üzüntüsü
Ve yenilmişliğin,kaybetmenin endişesi
Vazgeçmenin ezikliği ise
Bütün bedenimi sardı
Sarmaşık gibi
Hem benimle birlikte
Hem de sıktıkça sıkıyor
Ve zehirliyor kanımı
Akıttıkça
Dipsiz kuyular gibi bitmiyor
Bir dipsiz kuyu ki
Ne sonunda ışık
Ne de inen bir ip var
Yüzüm gülse de
Bedenim ölüyor,zehirlendikçe