Saracaksın sarmaşık gibi boğarak
Koşulsuz seveceksin başka yolu yok.
Korkak olarak ödlek yaşamaktansa
Ateşe yanacaksın, çıralar gibi,
Elinden öleceksin yarin cesurca.
Umarsız bir sevdada çağlasan da
İyi ki var diyebileceğin olmalı.
Vefa duygusundan uzak, sorumsuzca,
Uzaklaşsa da senden uzun yıllarca
Yakınlaşacaksın ona, sen yaşlandıkça.
Gecelerde dinlenen gündüzler gibi
Sığınacak kuytu limanın bulunmalı.
Son deminde baş ucunda bir vefalı
Can suyunu verecek biri olmalı
Seni doğuran kadar, sevecek biri!
Kayıt Tarihi : 9.3.2006 22:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Metin Soydeveli](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/09/sarmasik-16.jpg)
Bir insanı,
İnsanları
Hayatı
Umutları
Her şeyi!.. O zaman hayat anlam kazanır. Koşullar kalkınca doğa gibi, hayat kendiliğinden canlanır..
ana gibi yar bulunur mu dersiniz,
onun gibi sarıp sarmalayan?...
nezdinizde eli öpülesi vefakar analarımıza sevgi ve saygılar...
efendim tebrikler!
saygılarımla...
Saygılar..
TÜM YORUMLAR (4)