Sarıp sarmalamış ağacı, sarmaşık,
Sanki çamın bir uzvu, ona yapışık,
Onunla doğmuş gibi, çama alışık,
Nasıl bir sevgi ki bu, yaşatır acı,
Nefes alamaz zavallı çam ağacı.
Kundaktaki bir bebek gibi sarılmış,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta