Sarıp sarmalamış ağacı, sarmaşık,
Sanki çamın bir uzvu, ona yapışık,
Onunla doğmuş gibi, çama alışık,
Nasıl bir sevgi ki bu, yaşatır acı,
Nefes alamaz zavallı çam ağacı.
Kundaktaki bir bebek gibi sarılmış,
Atmış kendini sarmaşığa darılmış,
Bu ilişkiden belki sevda karılmış,
Nasıl bir sevgi ki bu, yaşatır acı,
Nefes alamaz zavallı çam ağacı.
Sarmaşık ağacı boğarak soldurur,
Ayı yavrusunu severek öldürür,
Bu aşk insanı içten içe güldürür,
Nasıl bir sevgi ki bu, yaşatır acı,
Nefes alamaz zavallı çam ağacı.
moncer
13.10.2018
Kayıt Tarihi : 13.10.2018 16:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!