Sarmalasam Şiiri - Zübeyir Kara

sarmalasam bulutları koysam mendilimin içine
harmanlasam sevgileri katsam yüreğimin içine
uçsam uçurtmalar gibi göklerde
koşsam amansızca düşler diyarına

tomurcuk açsam filiz versem taa tepelerde
çağlayan suyu olsam aksam içinden baharın
kavuşsam kelebeklerle birlikte kırlara
koca bir çınar gibi açsam kucağımı sırlara

uzun yollar olsam hiç bitmesem
kokan güller olsam hiç solmasam
öten bülbüller olsam hiç susmasam
sölenen türküler olsam hep sölensem

yaslasam sırtımı yorgun bir dala
kaldırsam başımı çıtırtılı karanlığa
dolaşsam yıldızları geceyle ayla
gözden düşen bir damla olsam yanlızca

sarmaşık olsam tutunsam yıllara
yağmur olsam kapılsam sellere
hisler olsam aksam gönüllere
bedenden kopup ruhumla kalsam

fırlasam yerimden başımı kaldırarak aniden
dokunsam yüreğine sessiz usulca
sarılsam kaybettiğim yitirdiğim kısmıma
dönüp ruhum bedenime geri gelince

sabahın gecesindeyim umutlara tutunarak
sevginin hecesindeyim sonuna takılarak
rüyanın içindeyim gerçeği sanılarak
hayatın içindeyim uzaktan bakınarak....
hayatın içindeyim, uzaktan bakınarak
uzaktan bakınarak
bakınarak...