Fecir ile yaklaşırken sabah
Civa gibi yayılıyor hüzün
Ki bir sıcaklık var anlatılmaz
İnsansız mevsimlere karşın
Günler geçerken kalabalıklardan uzak
Tek bir baş keder üretmemeli derken
Huzur için, yalnızlıktan medet umarken
Bir ikilem içinde, yine mahsun, ruhum
Çıkmazlarla sınırlı bir labirent gibi hayat
Yetmiyor, uzaklaşmak için kaçmak
Belki de bu yüzden yuvarlak dünya
Her kaçış kendiyle sonlanmakta.
Kayıt Tarihi : 31.10.2003 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!