Sarmal
İsli bir çaydanlığı hatırlarım.
Henüz sene 2002lerde.
Son bi çay içmiştik çocukluğum ve ben.
Son bi dem vurmuştuk gelecekten
Şimdi başarı ve başarısızlıkların esir ettiği günlerdeyim
Saat telaşsız günleri 18 geçiyor
Dokunsan belki ağlarım şimdilerde
Meğer yıllarca esareti beklemişim
Şimdi ne zaman ölmek istersin diye sorsalar;
5 dakikam kaldı derim
Oda çocukluğumu yad etmek için..
Kayıt Tarihi : 27.8.2018 09:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Özler insan bazen çocukluğu.Hayatta bir dap gibidir..Karşıdan bakarsın geçmeden önce; sen ardına dağ gizledi sanırsın oysa cehennemiş dağın öbür tarafı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!