Sarma tütünlü adam

SARMA TÜTÜNLÜ ADAM
Bohçası dar
Göğsü genişti elinde sarma tütünü olan adamın.
Yükü çoktu belli ki
Karıştırmıştı dünyayı
aynı bir çöplüğü karıştıran kedi gibi
Çok masumca bakmıştı gözlerime
Yaklaşıp sormak istedim derdini, halini, sebebini
Soramadım
Toplum bize yasak etmişti bunu
Düşene bir tane de sen vur mantığı var ya
Vurmayacaksan da yaklaşma dercesine
Biraz kendime kızıp çokça sisteme kafa kaldırıp eleştirdim zihnimi
Sarma tütünlü adam sakalları sararmış şekilde usulca içine çektiği nikotini
Sanki oksijenmis gibi tekrar dışarı bırakırdı
Düşündüm
Her dağın farklı bir karı var
Zordu sarma tütünlü adamın karı da belli ki
Bana karşı Tecessüs etmeden uzaklaşmıştı benden
Sormuştum kendime
İnsan neden bu kadar zalimdir?
Bu vurdumduymaz
Düşeni sormaz
Derdi olana yaklaşmaz
Diye sordum kendi kendime
Delirmeme ramak kala zihnime bir set çekip geriye ket vurdum
Düşündüm sarma tütünlü adamı
Evladı mı atmıştı sokağa
Karısı mı satmıştı kendisini
Yoksa dünyaya sokakta mı gelmişti?
Üzülmüştüm
Üzülünce diğerlerinden farklı olduğumu zannedip sanki tüm gerekliliğimi yapmış gibi kendimi kandırmıştım
Sararmış sakalı
Toz içinde aklanmış saçları
Üstü başı karalı
Düştüğü belliydi bu adamın
Tutanı olmamıştı
Burası beş kuruş etmeyen dünyaydı
Düşmeye gör
Halini soran olmaz
Ayağı kalk
Göklerden kaldırmayan kalmaz
Böyle bozuk terazili bir dünyaydı.
Bu dünya yüzünden asıl dünyada kötüyle sonuçlanacak diye korkmuyor değildim.
Acısı tatlısı tarifi olmayan bir dimağı vardı
Ancak isyan azalmamıştı bakışlarım da.
Umuyordum
Ummak zorundaydım.
Umuyormuş gibi yapmak durumundaydım
Yoksa vicdanımla mahkemelik olacaktım.