Şarko Şiiri - Hakan Şarkdemir

I.
her durumda bir şarko zorda kalınca
insanın bi’şarkosu olmalı yani
bir balerinin bile bir şimendiferin
acıkınca şarkosu dişi ağrıyınca
ya da rüya göremiyorsan
kankanlar basıyosa seni
evde canın sıkılıyosa pineklemekten
etrafa baka baka ve sevgi dolu
ah canım şarko

üf üf diyor şarko
tutcaksın diyor ona el-Zahmekibu
tuttun muydu diyorum kulaklarından
çekerek bıraktığında bütün bütün
cumhuriyetçi bir şarko oluyosa bu
III. Antianaljezik ihtilalinden
kübik bir şarkodur yalnız
asabiyet modunda modernist hıçkırığın
miyk miyk eder durur
miyk!
yani evet
miyk miyk yani hayır
yo yo yo evet deyip
demek isteyip
pekiy’
aferin sana şarko
hadi pikniğe gidelim

hadi pikniğe gidelim
peki pikniğe
bkz. Türkçe sözlükteki maddeler içinde
eşsiz bir terimdir piknik ama frenkçe
bu şarko da öyle
şarkobent
şarkoloji
şarkolot
şarkometre
şarkometri
şarkometrik
şarkononcu bir
şarkoname
şarkont
şarkontif
şarkodan şarkoprin ve söğüt ağcından gölge
diyerek böyle sürer gider
elbette alfabetik değildir her şey hakikatte

sahi şarkonun rüyasında bir punkası var unutmuşum
karşısında kızkulesi ve istuppalar
ve soğuk tabağında bir vindit
hiç sevmediği acı bir şey olarak
şarko hep içtenlikle bakar dünyalara
tek başına bırakılınca birkaç saniyede
kendi kendini imha eder
ve küser bana

herkesin bir şarkosu olmalı diye size söylüyorum
ey giritli çingeneler, venedik tacirleri
tatar okçuları, çürüğe çıkan erler,
harçlıklılar, delibaşlar, minibüs şoförleri
bir kızıl mangır için neler verirsiniz

ama daha anlaşılabilir olabilirsin şarko
daha açık seçik söylemelisin yani
o nedir bozuk kırık bir Türkçeyle
ne diyceksen de artık geveleme

II.
Bu selamlarla yaşıt şarko
Bu merhabalarla bir kuşak
Acılarla akraba bu hoşçakalla sevgili
Gülen yüzle kankardeş
Sıkıntıya alışık
Bu ölümlerle hemşeri

Şarko sevmiyor sinemaları
Dışarı pek çıkmıyor evden
Fakat çıkarsa güpegündüz
Kayboluyor günün sonuna doğru
Ve dönerse yalnız
geçvakitler dönüyor
Bi’de eve arkadaş getirmese,
Ya rubai söylüyorlar ya mersiye
Şükür ki komşular hiç işitmiyor

Deli değil biliyorum
Ama aklını almış belgeseller
Bir savaş oyunu uydurmuş kendine
Yazı tahtasında çarpılar
çarpılar
çarpılar
Cebinde tekinsiz yerlerin haritaları,
hiçkimsenin
Bilmediği denizlere açıyor kapılarını
Karakollar basıyorlar uykularında

Şarko inanmıyor demokrasiye hiç
İnanmıyor bu savaşın biteceğine bir gün
Bütün bildiği siperler ve yangın yerleri
O susamış gaziler arasında geziniyor
Ve kemiklerle konuşuyor boyuna
Peşine takılmış hayaletler
Kan toz toprak ve dumandan bir binanın içinde
Sanki gerçekle düşün evliliği...
Şarko!
Göklerden icazet almış gibi
Bir ulu direğe asılmış
Konferanslar veriyor uluorta
Çıplak tepelere dikmiş gözlerini

Nerede o kır çiçekleri şimdi
Nerede o buhur buhur yakaları sevgilinin
Nerede aşka davet ve savaş emirleri
Hani nerede ingilizler neredeler
Saylonlular nerde o moğol piçleri
Ne sened-i ittifak ne vak’a-i hayriye
Almış her yanı düzmece devrimciler
Sarmış afakı bir alemdar korkusu
Eşraf tutmuş tekmil çarşı yolunu
Pinekliyor şimdi kahraman erler