Sarkıtlardan Damlamak Şiiri - Yusuf Bilge

Var-oluş bestesinde sezgilerin can-suyu,
Ebru desen düşlerden balkıyan umutlardı;
Nice bin ışık yıllık ezgilere tan boyu,
Eş anlamlı bir güfte gözlerdim uzaklardan,
Aşka destan umardım tozpembe şafaklardan...

Yıldızlar bir amaçtı, kayan, erilemeyen
Gönlüme nice tuzak kuran toy emellerim,
Hep boşluğa çıkardı gözle görülemeyen;
Henüz çiçeğe durdu diye gonca güllerim,
Avuturdum kendimi son bir adım ilerde,
Gökten ilham toplardım sözün bittiği yerde...

O yer, nerde sorsalar, “bilen konuşmaz' derdim,
Ezberlenmiş bu cevap, kutsanmış hiçliğimdi;
El yordamıyla bulur, kolayca kaybederdim,
Dışımda olup biten uğruna zamanımı
Verdiğim yetmez gibi, kendimle harp ederdim...

Yalancı içe bakış, zanlar ve kuruntular,
Şartlanmış tepkilerle sonu belli kavrayış;
' İşte ben buyum ' demek, sahnedeki arayış
Ve hangi dalı tutsan başkasına yarayış;
Beylik öykünmelerle yabancıya özdeşlik,
Sanallığın bedeli, bitiveren kardeşlik...

Nerde kâdim arkadaş? Yalnızlık bir çağlayan,
Dökülürdü yarlardan pişman hıçkırıklarla;
Gözyaşından nasipsiz içimdeki ağlayan,
Vururdu yerden yere aynamı kırıklarla;
Dağılırdım umarsız, siretim bin köşede,
Gören sanırdı ' ne gam ', suretimiz neşede...

Kıyâmet mi kopardı, içim, dışım bir olsa?
Benliğimi kimlerden ve niçin saklıyordum?
Gündemin kırbasından içtiğim zehir olsa,
Tenezzüldür diyerek, kendimi aklıyordum;
' Yiğitlik bende kalsın ' kaygısıyla süründüm,
Gayrımı suçlamanın örtüsüne büründüm...

Bu yansı düzeneği, gerçeği perdeledi,
Ömür bulmacasında çözümü erteledi;
Oyun içinde oyun, önceliği anladım,
Dikit olmanın yolu, sarkıtlardan damladım...

İlk yere düşüşümdü, çıkan ses ne der dinle:
— Ayağa kalkmak için ruhundan yardım ünle!
En başı berkitmeli, arayışın yolunu;
Anılar, vesveseler, ahtapot ön-yargılar,
Elin uzatmaya gör, bırakmazlar kolunu!

— Senden seni çalana, uğrulara yüz verme (!) ,
Derdini çoğaltana, gayrılara yüz verme!

— Yolculuk senden sana, kır nefsin kösteğini (!) ,
Özün özüne yetiş, sağla kalp desteğini!

— O dem ulaşacaksın varlığının tadına,
O dem insan olmak var, gerçek aşkın adına!