Şarkışla'm Şiiri - Abdullah Tekmen

Öz yurdumun cennet köşesi güzel Şarkışla'm
Kutsal toprağında doğdum
Kucağında büyüdüm,
Senden uzakta senin özleminle yaşadım.

Başı dumanlı karlı dağlarla,
Bölük bölük yağmur yüklü bulutlarınla
Gönlünde yükselen bir ulu Yayla'sın...
Koyunların meleşir, sığırların böğrüşür,
Her mevsim eser küfül küfül yellerin.
Sevdası gönlünde, ak elleriyle yoğurt çalar Türkmen kızı
Yüreğinde dalgalanır nice buruk bir sızı.

Dört mevsimin en güzel renkleri sende açar:
İlkbahar, yeşilin en güzeli, dereler çağlar akar,
Yaz, toz pembedir göz kırpar geçer, tozar toprak toprak,
Son bahar, altın gibi sarıdır, savrulur yellerinde yaprak yaprak...
Kış, göz kamaştıran aktır, iliklerde yaşanır buz gibi soğuk.

Bir genç kızın elinden çıkmış gibi görkemli bir oyadır
Yaz, kış akar kıvrım kıvrım Acısu....
Sen varsın tüm gönüllerde, dillerde,
Ozanların sazında, türkülerde yaşarsın,
Her yönüyle şirinsin benim güzel Şarkışla'm!

Toprağında doğanlar kötülü bilmezler,
Senin için yaşarlar, sende yaşam bulurlar.

Kansın damarlarımda, yüreğimde sevgi,
Severim, madıma aşını, yemlik otunu,
Severim seni, ant olsun tuz, ekmek hakkı üstüne...
Severim seni, canımdan da çok güzel Şarkışla'm!