Bana yaşamayı zehir edemedin
Ahımı düşünmeden terketmeyi seçtin
Niye bir yokluğa sürükledin varlığını
Aydınlığın olmasın hep bana hasret besle
Son mutlu ben olucam belki görürsün
Daha anlam vermeden ani vedana
Bedenin sahte mutluluğun koynundaydı
Beni değil ki kendini attın uçuruma
Hayatta kal her an pişman ol yaşadığına
Son mutlu ben olucam belki görürsün
Üzgün olsanda bu zorlu ayrılığa
Umudumu kırarak gitsende nafile
Her yanın demir parmaklık farkında değilsin
Benimse gönül surlarım sanada yıkık sevgilim
Son mutlu benim işte belki görürsün
Kayıt Tarihi : 15.4.2005 17:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)