Şarkıların Boynumu Büktü

Kardeşim Yavuz'a

Bir ıhlamur gölgesinden bakarım güneşe
Sazlıklar çırılçıplak
Seyre dalarım denizin mağrur duruşunu
Gözlerim ıpıslak
Senin ardından ağlamak değil bu
Haykırmak dağa taşa
Bozulan ilmek değil bu
Çözdüğüm kördüğüm
Ancak anlayabildim anlatabildim gönlüme yokluğunu
Kara gecelerden çektim içime özsuyunu
Devrilirken İstanbul üzerime
Kaçırabildim anıları beraberimde
Gittiğin değil ama
Giderken yüzündeki gülümsemeydi beni bitiren
Sen el sallarken güneşe
Yine sazlıklar yandı tüttü
Gittiğin değil de gülüm
Şarkıların boynumu büktü.