Şarkılar Kırık Bir İçleniş Dilde

Üryan bir düşle çıkıp gelsem bir gün yurduna
Kızıl seherler olsa başucunda, çalsam kapını
Yine öfkeli bir deniz olsa efsunlu bakışların
Çocuk yüreğimle sana diz çöksem, yalvarsam
Güneş batsa, yine ansızın bir yağmur yağsa
Üşüsek, sarılsak özlemin sıcacık odalarında

Geceler boyu yağsın yağmur, unutsak gündüzleri
Göğsündeki seven adam olsam, okşasam saçlarını
Tenin hep bahar koksa, unutsam diğer mevsimleri
Nefesin dolaşsa bir tek odada, konuşmasak acıları
Arada bir rüzgâr zorlasa, beni beklediğim pencereyi
Öpmelere boğsak birbirimizi, ertelesek tüm sancıları

O mor bakışlı efkârın gemileri geçti bir zaman buralardan
Sessizlik erteli bir filmdi perdemde, günlerce hiç gitmedi
Yorgun mevsimler çaldı sen yokken kapımı, ben açmadım
Onlarca düğüm attım elim sırlara, vaz geçmedim anılardan
Düşündükçe seni şiir dile geldi, seni yazmaktan caymadım
Namluda esrik kurşundu özlem, ihanetin tetiğine basmadım

Yangının dili üşüyünce paslı bir günlük olurmuş aşk
Bu geniş ovalarda, bu ülküsüz ve umarsız yolculuklarla
Ne zaman seni düşünsem, seni özlesem, üşürdüm ben
Yangınlar başlardı sol yanımda, mevsimler hızla değişirdi
Ruhumun gelgitlerine sığınırdı çocuklar, dudağımda bir ıslık
Öncesi ve sonrası olmazdı aşkın, biz sarılınca gökler ağlardı
Söz anları çağrıştırır izbelerde, ücralarımızda sancılar
Yudumlanamamış hazlar bizimdir, ruhumuzda ayrılıklar
Nefes nefese bir yaşam dışarıda, ölümler ve hazin acılar
Şarkılar kırık bir içleniş oluyor dilde, nakaratsız yakarılar
Silinen her hikâyenin tuşunda biz, çek tetiği, dinsin yaşlar
Bölüştüm sensizlikle ben yokluğu, birazdan kıyamet kopar