Şarkılar Ağlıyor Ben Ağlıyorum

Yaşamak içimde bir garip nehir
Ruhuma akıyor ben duruyorum
İçime giriyor martı sesleri
Hüzün çağırıyor ben gitmiyorum
Yıllar boyu yüreğimde saklanan
Şarkılar ağlıyor ben ağlıyorum

Ne zaman bitecek çektiğim dertler?
Ne zaman bitecek bilemiyorum
Hayat bir yalanmış hayat bir masal
O yalan söylüyor ben duymuyorum
Dertler deryasında ruhuma esen
Rüzgarlar ağlıyor ben ağlıyorum

Bir avare rüzgar sardı ruhumu
İçine dertleri dolduruyorum
Bitmeyen şiirin son akşamında
Bursa sabahında yoruluyorum
Fırtınalar yorulurken içinde
Saatler ağlıyor ben ağlıyorum

Kopuldu telleri gönül sazımın
Bitmeyen işlerle yoruluyorum
Kırıldı içimde tüm umutlarım
Şiirim uyurken ben susuyorum
Kalbimden yaralı kuşlar geçerken
Sevgiler ağlıyor ben ağlıyorum

Hüzünlü bir telaş başlarken bende
Bir martı sesiyle uyanıyorum
Düşerken içime yaz yorgunluğu
Yağmuru tutup ta öpsem diyorum
Bu şehrin daracık sokaklarında
Işıklar ağlıyor ben ağlıyorum

Güller açılırken gönül bahçemde
Kendimi şiirde unutuyorum
Yanlızlık kokarken bütün şarkılar
Kuşlara şiirler öğretiyorum
Gece yüreğinde saklarken beni
Şehirler ağlıyor ben ağlıyorum

Ezbere bildiğim şiirler gibi
Biraz hüzünlenip yoruluyorum
Kederli düşlerin sonbaharında
Yitik düşlerimle sevişiyorum
İçimde şiirler bittiği zaman
Şairler ağloyur ben ağlıyorum

Şiir bir kuş olup uçtu kalbimde
Bense denizlerle sevişiyorum
Burada çok mutlu olamasam da
Şiirlerin içinde yaşıyorum
Beni ağlatırken bütün şarkılar
Besteler ağlıyor ben ağlıyorum

Adım şair Orhan hayatım şiir
Ben şiirlerimi çok seviyorum
Kahrını çeksem de yalan dünyanın
Yaşamak güzeldir ben biliyorum
Hüzünle dolsa da bütün mısralar
Defterler ağlıyor ben ağlıyorum