Güzel sözlerin, acının, isyanın gizlendiği evdi şarkılar,
Ve hep bildiğimiz şarkılar gibiydi anlaşılmaz hayatlar...
Kahır yüklü, acı yüklü, isyan yüklü...
Sonu gelmez ayrılıklar...
Özlemler bir aşkla dillendirilse de
şarkılar affetse de
insanlar affetmezdi!..
Şarkının en kahırlısı çalar,
En hasret kokanına isyanla
kadeh kaldırılırdı...
O mahur beste çalar,
müjganla ağlaşılırdı...
Mahur susunca müjganla vedalaşılırdı.
Düştükçe gölgeler yere yollar uzar,
adımlar ağırlaştıkça ağırlaşırdı da
Götürmezdi seni ona...
Seni anlatan şarkılarda avunup
Sana çıkmayan yollara düşmek....
Nasıl bir şarkı söylemekse bu!..
Nasıl bir hayatı yaşamaksa bu!...
Nasıl bir isyanı anlatmaksa bu!...
Sonra ne yaşanırsa, şarkılarda yaşanır oldu...
İnsanlar konuşmaya gerek görmedi...
Söyledi sadece yaşayamadıklarını
Dinletebildiğince de
Şarkılar affetti, insan affetmedi...
Silvan Güneş
22.03.2018
Kayıt Tarihi : 22.3.2018 17:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!