Göz göze dinlediğimiz şarkılar vardı hani;
Bizi bir birimize ilmik ilmik dokuyan tezgah misali,
Kara sevdayı gözlerinde yaşadığım,
Ayrılık acısını gidişinde, vuslatı gelişinde hissettiğim,
Gül kokulu bahçeleri teninde kokladığım,
Mutluluğu gülüşünde gördüğüm şarkılar.
Ne kadar da güzeller diyorduk değil mi?
Sanki bizim için yazılmış ve bizim için söylenen.
Gittiğinde anladım ki güzel olan şarkılar değilmiş,
O şarkıları güzel yapan senle beraber dinlemekmiş
Ve sen gittin,
Arkandan ağıtlar yaktı, türküler söyledi yüreğim,
Ama sen yine de dönmedin.
Ben bir sana bir de şarkılara küstüğümü söyleyemedim.
Kendimden gizli dinledim sesinin dokunduğu şarkıları
Onlardı seni bana unutturmayan.
Fark etmiyor işte,
Hangi türü çalınsa kulağıma seni hatırlatıyorlar bana,
Ne zaman bir yerlerde, bizim şarkımızı duysam,
Kulaklarımı kapatıyorum kafamı patlatırcasına bastırarak ellerimle.
Sen yine sızıyorsun parmak aralarımdan beynimin her bir hücresine
Yüreğim sızlıyor,
Avni üstadın sözleri geliyor aklıma,
Dudaklarımın arasında bir ıslık olup dökülüyor yürüdüğümüz kaldırımlara,
–Ah bu şarkıların gözü kör olsun…
Kayıt Tarihi : 19.10.2016 16:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!