Şarkılar Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Şarkılar istiyorum ruhumu coşturacak,
Güldürsün isterse, ister ağlatsın.
Eski nağmelerin koynunda olmak,
Uyumak, uyanmak istiyorum.

O şarkıyı duymak istiyorum yeniden,
Hayaller kurmaya muhtacım yine,
Nağmelerine vurgun bütün varlığım,
İlk acısıyla da olsa razıyım aşkın.

Artık uzaklardan gelse de şarkılar,
Yaşar ruhumuzda o eski dostlar,
Dallarına uzanır gibi meyvelerin,
Onlarla öğrenmiştik ilkini sevmelerin.

Yaşar sanıyorduk ya hep bu şarkılar,
Nerede inleyen nameler, hançereler,
Alkışlarla son bulan yorgunlukların,
O gönül yakan kahramanları nerede?

Yaşarken aynı günleri, hüzünleri âlemde,
“Bir demet yasemen” oluveren gönlümüze,
Meçhule giden bir gemiyle son mektupta,
Hani buluşacaktık ya rıhtımda saat onda.

Ne hayaller kurmuştuk mutluluğa,
Ne çok sevdiğimizi söylemiştik hani,
Elbet buluşacaktık, yarım kalmayacaktı,
Kim fısıldayacak o şarkıları, şimdi?

Şarkılardan öğrenmiştik ya biz sevdayı,
Bahar akşamını nasıl tasvir edelim, şimdi?
Gülünce gözlerinin içi gülüyordu hani?
Dönülmez akşamların ufkunda mı şimdi?

Bestesiyle ezana kametlere giren Elhan,
Ninnilerle doluvermişti kundaklarımıza,
Mevlitler boyu yakarmışlardı bizimle,
Anmayı dilemez mi gönül onları, şimdi?

Her yer karanlık olduysa da makberde,
O gönül aydınlığında gelmedi mi sevda?
Gök kubbe gibi arza dolardı tehliller,
Hayırla yâd etmeyi değmez mi şimdi?