Şarkı Bile Söyleriz! ...

Kafanda binbir sorun, binbir meşakkat, binbir telaş,
Günden güne, kötüye gidiyor dünyanın ahvali...
Yüreğinde kopan fırtınalar, hiç bitmeyen savaş,
Üzerimize sinen ise hep umutsuzluğun, bıkkınlığın hali....
*
Seni boğuyor farkında mısın, bu sokaklar, bu düzen, bu kalabalık,
Sahile iniyorsun, denize iniyorsun, ufka bakıyorsun...
Kimlere meyil vermedi bu gönül, kaç vefasıza inandık,
Bu kuşatmayı yaracak; bir ses, bir dokunuş, bir ışık arıyorsun...
*
Bağırmak istiyorsun birden Ben riyayı gördüm diye,
Alın sizin olsun, apoletler, sahte gülüşler, aferinler...
Bezgindik, yurgunduk belki, zulme geçit vermedik yine de,
Biliyorum, o güzel çocuklar, bir gün geri dönecekler...
*
Evet bir kuşluk vakti, belki yorgun, muzaffer döneriz geri,
Yorulduk, durulduk, savrulduk belki, ama bak olduk deniz...
Çocuklar ağlamazsa dünyada, biz işte o zaman güleriz belki,
Hatta - ayıptır söylemesi- bırakırız figanı, şarkı bile söyleriz! ...