Şarkı Şiiri - William Blake

Ne tatlıydı gezinişlerim tarladan tarlaya
Ve tadışım yazın tüm görkemlerini,
Ta ki görene dek güneşin ışınlarında
Akıp giden Aşk Prensi'ni!
Bana saçlarım için zambaklar gösterdi,
Ve utangaç güller alnım için;
Beni güzel bahçelerinde gezdirdi,
Büyüdüğü yerlerde tüm parlak zevklerinin.
Kanatlarım tatlı Mayıs çiğleriyle ıslandı,
Ve Apollo alevlendirdi sesimin öfkesini;
Beni ipekten ağıyla yakaladı
Ve altın kafesine kapatıverdi.
Bayılıyor oturup dinlemeye şarkılarımı,
Sonra, gülerek, eğleniyor benimle, ve oynuyor;
Sonra çekip uzatıyor altın kanadımı
Ve özgürlüğümü yitirişimle alay ediyor.