bir sarkaç misali sallanıp durdu
mihrabın önünde titreyen ruhum
ilahi rüzgarla savrulup durdu
hakkın huzurunda erir gururum
kapandı gözlerim yöneldim ona
ruhum çıktı beden ayrı bir yana
can evi oldu sanki dizlerim bana
ötelere gözsüz dalınca ruhum
gittim geldim an an mihrap önüne
bir gelecek güne bir geçmiş düne
düştü kendi ölüm kendi önüme
bir nebze kendine geldi şuurum
Kayıt Tarihi : 27.6.2016 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!