yaşamaya küskün
gidince uzaklara
güzde yapraklar
dökülürken içine
gecelere yoldaş
yalnızlığınla dolaş
sabaha çok var
daha doğmaz güneş
yaşamağa durdun
sessizliğe gömüldün
aynı duraktasın
aynı şehirdesin
yüreğin taşarken
kırklığın geçmemiş
özlem kaplamış
benliğine dolarken
gel ey sevgili
sarıver şimdi
19:35 02.05.2009denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 2.5.2009 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!