Sarışınlığının Sınırı Yok

Sarışınlığının sınırı yok,
Onu görünce biz böyle derdik.
Karşı kaldırımı O'na ayırmıştık,
Yitik kuşlar, düşen bozuk para ve ucuz el kitapları
O'nun kaldırımının malıydı..
Hiç bir zaman dakik değildi, olmadı da
Bu yüzden saat takmaya başladık.
Yel değirmenleri gibi dönerken saniyeler, tutuşturuyorduk beynimizi.
Elimizde aforoz belgeleri, ağzımızda tütün tadı,
Hep Onu çaldık meyhane saatlerinde..
Gülümseyince yıkardık dükkan camlarını,
Suretimizden eksik etmiyorduk, aşkımızı ve serseriliği..
Polis tutanaklarına böyle imza attık...
'Sarışındı ama sınırı yoktu'

sarışınlığı başa belaydı.
Bir şarjör mermi saydırırdı bir bakışı,
Bir kere süzsün bizi;
Ansiklopedi ciltleri kadar derin olurduk.
Ama 'adam'sız' değildik ya yüzüne karşı.
Oysa her gece yazdığım şiirler üzerinde sevişiyorduk.
saçak altlarında kesiyordum soluğunu.
'Adam'sız' olmamak koydu bize.
Kırılgan kaburgalarım arasında yumuşak teni,
Yorgan ve elektrik düğmesi arasında kaldı...
.
Her gün güneşi vurduktan sonra naaşı için içirdik.
Sarışına içerdik,
Tadı buna benziyor mu diye hayal kurup,
Rakı kadehi kırılınca, O ağladı diye üzülürdük.
En deli bendeydi tarifsizliği, kimseye sezdirmedim.
Köstebek yuvalarına kum doldurur gibiydi içimde oynayışı.
Acı bir susuzluktu...
Acıtmayacak gibi değildi;
Teneke masanın etrafında dönen fırıldak duyguları dinlemek.
Keyif sakimiz içkiydi, mezemiz sarışın.
Ve süre gelmesi gereken gibi geldi yalnızlık.
Ortada kaldık.
En büyük günahı hemen yazdık, tebeşir elimizde:
Sarışındı ama... yoktu...