Sarışın Olana Şiiri - Kanber İhsan Öcel

Zamansız geldim belki de,
Kurumuş güz yaprakları şimdi mevsim.

Bir martının açgözlülüğüyle kıyılarındayım
teknenin,
Kadıköyden Beşiktaşa yolcuyum / gün akşam, hava puslu.
Güneşten mahrum bir İstanbuldayım
Şimdi umut etmekten başka yok çare

Uzak bir şehirde kimler ayrıldı temennilerle
Bir daha görebilme umuduyla / bir daha geceler uzadı istemeden.
Sarışın; yeni heyecanla yarını kollar
Gözler ayrı bir telaşta yürekten uzak / onsuz san ki.

Ellerin özlemi en son giderilecek biliyorum.
Dudaklar kurumuş, kiprikler utangaç duruyor.
Soğuktan mı bilemiyorum /
al al olmuş iki yanak duruyor birde

Sarışın yosma.
Kollarında şimdi.
Buğulu camların merhametiyle saklı bedeni
İniltiler çıkarıyor hiç olmadığı kadar arsız,
Bir kadın o artık.
İki bedende bütünleşmiş tek bir anlam.

Doğa yeni bir yaşama kucak açmış gülümsüyor
Bu hırıltıların adı çocuk
Hoş geldin.
Her şey sana.

Kanber İhsan Öcel