Sarışın Duvarlar Şiiri - Erçağ Akarca

Soluğunu duydu mevsimler gökyüzünün ötesinden vasıtasız
Sessizliğini duydu resimler ahşapların gölgesinden, resim üstleri boyasız
Silsilelerini duydu şiirler müsveddelerin lekesinden,şiir kelimeleri imgesiz
Sorularını duydu bahçeler,çiçeklerinin renginden,bahçenin sümbülleri neşesiz
Sevgini duydu sokaklar,çocuk gülüşlerinden,çocukların sesleri telaşsız
Nefretini duydu solgun nehirler,yaprakların düşüşünden,yaprak hışırtıları ıssız
Nergisleri gördü suskun zambaklar,şehirlerin hengâmesinden,zambak tarhları nefessiz
Saatleri gördü bungun dakikalar,duvarların aksinden,dakikalar duvarlardan daha sessiz
Sancıları gördü fakir çocuklar,mahalle köşelerinden,fakir çocuklar duvarlardan daha derin
Simaları gördü engin düşler,sırtüstü uzanan pencerelerden,engin düşler uykulardan daha serin
Uzak diyarları gördü engin deryalar,deniz gülümsüyor kendi ruhundan habersiz
Upuzun dalgalanan bir geminin flaması denize bir selam çaktı sebepsiz
Özgürlük isteyen karaşın aborjinler,hürlük sadasıyla inlettiler adaları cesurca
Sarışın duvarlar içinden şiire akıp giden bir hayal mi sonsuzluk mu ?
Sarışın duvarların gölgesinden bir yalnızlık kanı sıçradı ahşaba sessizce