yatağı yok artık, o garip akan ırmaklarımın.
döküldüğü her yerde, sen vardın bir zamanlar.
başladığı yerde, ben yokum artık.
doğduğu her mekanda, sen vardın güneşin
battığı yerde, geceye eşlik ediyor artık leşim
vurmuş kıyıya apansızca bir zamanlar.
ah o zamanlar ki!
aşk üretmiyor artık gönül tersanelerim.
şirindim, çocuklar gibiydim
küflenmeden önceydim.
şimdi ise hiçbir şey görmüyor gözüm,
aşk orucunu bozan bozmuş,
ah etmek şimdi neye yarar?
hadi dön kıblene,
benden umutta bekleme artık
giden sendin unutma,
sarışın, çakır gözlü yaratık.
20.03.2012 03:45
Kayıt Tarihi : 8.3.2013 05:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
'' Küflü Kalplerden Gelen Şiirler '' Kitabımdan

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!