Sarıp sarmaladım Şiiri - Ali Kamil

Şakaklarımda ıslak namlu ucuydu aşk
hüzünlü gülüşünde kanayan gökyüzüydü bakışların
mezar sessizliğinde yankılandı suskunluk
ruhuma çarparak çoğalırken yalnızlık
konuşmak istedim
sus dedi suskunluk
sözcük ötesi anlamlarda kaldı yokluğun
lime lime umutları yaftalarken yıldızlara
sensizliğin deli yağmurlarında yıkanırken
uçurum kenarlarında şarkılar söyledim
yalnızlığın topraklarına yattım,
ormanlar büyüttüm sabırla
bir damla masumlukta
dallarımda kuşlarla serenata durdum
işte tam o sırada keskin bir bıçak gibi
bir martının kanadı değdi ruhuma
sarıp sarmaladım seni
kimselere duyurmadan